کاربردهاي تشخيصي
شيوه هاي مختلف استفاده از نانوفناوري در تشخيص پزشکي را مي توان بر اساس مدت تأثير گذاري آنها طبقه بندي کرد . يکي از اين کاربردها -که در کوتاه مدت قابل دسترسي هستند - استفاده از نانوفناوري براي ارتقاي روش ها و تکنيک هاي آزمايشگاهي است . به اين ترتيب مي توان حساسيت و دقت اين روش ها را بسيار بيشتر کرد . مواد ساخته شده از طريق نانوفناوري حتي توانايي آشکارسازي مولکول هايي را دارند که با روش هاي امروزي قابل تشخيص نيستند . اين روش ها مي توانند هزينه هاي آزمايشگاهي را به ميزان قابل توجهي کاهش دهند .
تأثيرات ميان مدت نانوفناوري بر تشخيص پزشکي مربوط به ابزارهاي تشخيصي هستند که با سيستم هاي زيستي ادغام شده اند . چنين حسگرهايي مي توانند اطلاعات دقيق و پيوسته اي را از فعاليت هاي زيستي بدن در اختيار پزشکان قرار دهند (همانند حسگرهاي عيب ياب داخلي در هواپيماها و سفينه هاي فضايي) . به کمک اين اخطارهاي سريع ، مي توان بيماري ها را پيش از وقوع درمان کرد . مثال هايي از اين روش ها ، کنترل هوشمند تزريق انسولين با توجه به تغييرات ميزان قند خون یا بررسي سريع و دقيق عملکرد سلول هاي مغزي براي حل مشکلاتي مانند اعتياد است .
آثار بلند مدت ، حسگرهاي بسيار ريز سلولي هستند که براي مثال مي توانند جهش هاي ژنتيکي را در مراحل اوليه تشخيص داده و اصلاح کنند و به اين ترتيب مانع ايجاد غدد سرطاني گردند . چنين روش هاي پيشرفته اي مي توانند هزينه هاي هنگفت درمان بيماري هاي صعب العلاج را بسيار کاهش دهند .
کاربردهاي درماني
کاربردهاي درماني نانوپزشکي نيز بر اساس مدت زمان دسترسي قابل طبقه بندي هستند . برخي از آنها حتي در دهه آينده قابل استفاده خواهند بود . مثلاً از نانوفناوري مي توان براي انتقال هوشمند داروهاي ضد سرطاني استفاده کرد . به اين ترتيب فقط تومورهاي سرطاني مورد حمله قرار مي گيرند و بافت هاي ديگر دچار عوارض جانبي آن ها (مثل ريزش مو در شيمي درماني ) نمي شوند . يا براي مثال مي توان از داروهاي هوشمند براي از کار انداختن ژن هاي معيوب و درمان بيماري هاي ژنتيکي استفاده کرد . چنين مواردي در کوتاه مدت و براي طيف وسيعي از بيماري ها قابل استفاده خواهند بود .
کاربرد ديگري که در ميان مدت قابل دسترسي است ، ترکيب و ادغام تشخيص و درمان است . داروها و مواد خاصي که بتوانند سرطان ها ، بيماري هاي عفوني و اختلالات ژنتيکي را در مراحل ابتدايي تشخيص داده و درمان کنند ، در اين حوزه قرار مي گيرند . دستيابي به سيستم هاي هوشمند تشخيص و درمان که بتوانند از ديواره ي رگهاي خوني عبور کرده و وارد سلولهاي خاص بدن ( مثل سلولهاي سرطاني ) شوند ، مستلزم تهيه ي ساختارهايي با ابعادي در حدود 20 نانومتر است . چنين سيستم هايي مي توانند بافت هاي خاصي را مورد هدف قرار داده و داروها را همراه خود وارد آنها نمايند .
همچنين مي توان روش هاي مختلف درماني را در يک نانو داروي هوشمند مجتمع ساخت ، يا حتي اين نانو مواد را براي افزايش موفقيت روش هاي کنوني ( مثل پيوند اعضا ) به کار برد .
در بلند مدت حتي مي توان اهداف بسيار بزرگتري را مورد توجه قرار داد . نانوسيستم هايي با قابليت جايگزيني و بازسازي بافت هاي بيمار از اين اهداف هستند . با اين روش مي توان اعضاي معيوب بدن را بازسازي و اصلاح کرد ، بافت هاي سالم را جايگزين تومورهاي سرطاني کرد و يا اختلالات ژنتيکي را به منظور جلوگيري از ايجاد دوباره بافت سرطاني اصلاح نمود . اين سيستم ها حتي قادر خواهند بود تا آسيب هاي مغزي ناشي از شکستگي جمجمه را ترميم کنند .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر